گاهی وقت ها حس می کنیم علیرغم اینکه حرف درستی می زنیم ولی زهر بد گفتنش جلوی پذیرش آن را می گیرد. خیلی وقت ها این نفس حرف های تلخ نیست که دو طرف را می آزارد بلکه چگونه گفتن آنهاست که غمی عمیق را بر دل می نشاند. بد نیست تمرین کنیم که حتما حرف های تلخ را نیز با هم دلی بگوئیم.
محیط زیست و کره خاکی ما قرن ها در آرامش و سکون بود، تنها عوامل طبیعی مانند زلزله، سیل، طوفان و آتش سوزی آین آرامش رامختل و نظم طبیعی را دچار مشکل می کرد.
با وقوع انقلاب صنعتی و به تبع آن توسعه صنعتی، بافت ساختاری جوامع دگرگون و شهرها رو به گسترش نهادند. صنعت برای ادامه حیات خود دست به دامان انرژی شد و بخش اعظم این انرژی از طریق سوخت های فسیلی تامین می شد. به تعبیری از اینجا بود که هوای شهرها آلوده شده به دنبال آن فضولات صنعتی کارخانجات، رودخانه ها را آلوده کرد.
در سال های کودکی و ایام دبستان یادم می آید هر موقع فراموش می کردیم کتاب درس، دفتر مشق یا چیز دیگری را با خود بیاوریم معلم با تحکم می گفت: "چرا یاد نرفت غذایت را بخوری؟" این سرکوفت معلم ها همیشه یادم بود چرا که در آن سال ها هنوز مباحث روان شناسی مربوط به طبقه بندی نیازهای انسان را نمی دانستم تا برای یک بار هم که شده به یکی از معلم هایم بگویم، غذا خوردن از یاد هیچ کس نمی رود چون از نیازهای اساسی و فیزیولوژیک انسان است که به خاطر آن دست به هر کاری اعم از دزدی، دروغ و قتل و ... دست می زند.
در این وبلاگ سعی شده مباحث و مقالات مربوط به نفت ‘ پتروِشیمی و روابط عمومی را ارائه تا شاید این تجربیات و نظرات راهگشای و مفید واقع گردد .